سلسله گفتارهای حجتالاسلام والمسلمین سید احمد حسینی خراسانی (3)
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم
هر عملی که انجام می گیرد از دو حال خارج نیست: یا عبادی است یا توصلی. عمل عبادی (عبادت) مانند نماز، روزه، حج و.... که متقوّم به قصد امر است، باید مضاف به الله تعالی بوده و توأم با نیّت اخلاص باشد و بدون نیّت امر خدا باطل و بی اثر است. اما عمل توصلی (معاملی) مانند ازدواج، طاهرکردن بدن و لباس ، ذبح گوسفند و یا نحر شتر با شرایطی که در طهارت وحلیت آنها مؤثر است؛ هر چند ممکن است واجب و رعایت آن شرایط لازم باشد، امّا صحت و درستی آن عمل متوقف بر نیت و قصد اخلاص و قربت نیست؛ گرچه نیت وقصد قربت در انجام آنها اجر و ثواب در پی دارد.